De 25 beste grungealbums uit de jaren 90

25ste verjaardag van een van de grootste rockreleases: "In Utero"

Toen Nirvana zijn album "In Utero" uitbracht, werd het niet vastgelegd de tijdgeest zoals "Nevermind" deed, maar het had nog steeds een enorme impact op het muzieklandschap van de jaren '90. Nirvana liep voorop in de grunge-beweging die de rockmuziek in de jaren 90 kenmerkte. Ter ere van een groot decennium aan grungemuziek, hier zijn de 25 beste grungealbums uit de jaren 90.

"Nevermind"

In de jaren 90 kun je niet over grunge praten en Nirvana maar één keer noemen. "Nevermind" heeft de wereld veranderd. Er zijn mensen die beweren dat het haarmetaal heeft gedood. "Smells Like Teen Spirit" werd eind jaren '90 door MTV uitgeroepen tot de beste muziekvideo aller tijden. Dat alleen al maakt het waard om op deze lijst te staan.

"Ten"

Terwijl "Nevermind" wordt beschouwd als de Het album dat tot grunge leidde, "Ten" van Pearl Jam kwam eigenlijk eerder in 1991 uit. Ondanks dat het het eerste album van de band uit Seattle was - het was gebouwd uit de ruïnes van de band Mother Love Bone - leverde het drie hits op. Dat omvat "Even Flow" en het controversiële "Jeremy".

"Superunknown"

Soundgarden had drie albums uitgebracht voorafgaand aan "Superunknown", maar het was degene die de band brak. Het slechte kan grotendeels te danken zijn aan "Black Hole Sun", het typische nummer uit zijn discografie. "Superunknown" bevatte ook "Spoonman", wat nog steeds een raar, maar aanstekelijk klein deuntje is.

"Live Through This"

Elk verhaal rond Courtney Love dat zich richt op haar als de vrouw van Kurt Cobain en schijnbaar een beetje een drugsslachtoffer bewijst haar een slechte dienst. Hole was een geweldige grungeband die aantoonbaar op één lijn stond met het Nirvana van haar man. 'Live Through This', dat 'Rolling Stone' het album van het jaar 1994 noemde, is een triomf, met als hoogtepunt het nummer 'Doll Parts'.

{ cc}

"Dirt"

Alice in Chains is een soort van vergeten band uit de grunge-scene van Seattle. Zij zijn de Michael Collins van de Neil Armstrong en Buzz Aldrin van Nirvana en Pearl Jam. (U kunt zelf bepalen wie wie is.) Alice in Chains was echter ook enorm in de jaren '90, te beginnen met hun doorbraak album "Dirt" uit 1992. Als je bereid zou zijn verder te gaan dan "Nevermind", zou je een album als dit op je wachten.

"Alice in Chains"

Het is vreemd wanneer een band besluit om met een titelloze release te gaan nadat ze al een hoop materiaal hebben uitgebracht, maar Alice in Chains besloot die weg te gaan met hun derde volledige album. Deze keer straalt Alice in Chains vibes van heavy metal uit, en het album heeft een donker, onheilspellend geluid. Dat is waarschijnlijk passend. Het zou hun laatste album voor meer dan een decennium zijn, en het laatste album met frontman Layne Staley voor zijn drugsgerelateerde dood in 2002.

"Sixteen Stone"

Sommige grunge-puristen zullen hier gek van worden. Ze zullen waarschijnlijk beweren dat Bush gewoon op een trend sprong en dat het niet "echt" grunge was. Hé, misschien is dat waar. Aan de andere kant, waren "Glycerine" en "Machinehead" in de jaren '90 geen aanstekelijke nummers? Zelfs als "Sixteen Stone" nep-grunge is, en dat ter discussie staat, wil dat nog niet zeggen dat het niet zonder deugden is.

"Freak Show"

Silverchair is een andere verdeeldheid zaaiende grungeband, maar dat gaat er meer om of mensen denken dat het echt goed is. Het Australische trio heeft een litanie van verdedigers, maar dat deed het ook niet krijgen nogal wat lovende kritieken van andere grunge-acts. Desalniettemin bracht het ook zijn eerste album uit, "Frogstomp", toen alle leden 15 waren, en dat volgde met "Freak Show". Daarna begon het geluid van de band weg te drijven van grunge, maar het had zijn impact al gemaakt.

"Siamese Dream"

Er zijn maar weinig mensen die The Het enorme hitalbum van Smashing Pumpkins, 'Mellon Collie and the Infinite Sadness', grunge. 'Tonight, Tonight' heeft gewoon niet die grunge-vibe. Het vorige album 'Siamese Dream' had echter zeker een grunge-gevoel. Voor degenen die denken dat "Mellon Collie" te stu is ffed en theatraal, wordt "Siamese Dream" beschouwd als het beste werk van de Pumpkins, en veel publicaties hebben het uitgeroepen tot een van de beste albums van de jaren 90, punt uit.

"Core"

Stone Temple Pilots, die elegante vrijgezellen, sloegen het regelrecht uit de poort met "Core". Hun debuut uit 1992 blijft het best verkochte album van de band en ook hun meest kritisch gerespecteerde. Nummers als "Creep" en "Plush" worden nog steeds beschouwd als handtekeningen van de band. Stone Temple Pilots waren in staat om die grungegolf vast te leggen net toen hij opkwam, wat zeker heeft geholpen.

"Purple"

Robert Christgau had een hekel aan "Paars", maar hij haatte veel dingen. Het is nog steeds een redelijk gedenkwaardig album dat in het verhaal van grunge in de jaren 90 moet worden opgenomen. Wijlen Scott Weiland was een vitaal lid van de grunge-scene, mede dankzij het feit dat hij een stem had die, laten we zeggen, meer traditioneel melodieuze kwaliteiten had dan zijn tegenhangers. Na Weiland's problemen en de zeepbel die barstte van wrok, zouden de piloten nooit meer hetzelfde zijn.

"Bricks are Heavy"

L7, een volledig vrouwelijke rockband zonder lip, bracht zijn eerste album uit in 1988, voordat grunge zelfs maar een woord op onze lippen was. Het geluid begon te evolueren en rond 1992's "Bricks are Heavy" had het zich ontwikkeld tot iets dat leek op het geluid waar iedereen van genoot. L7 is de zeldzame band die je op een lijst met de beste grunge- en Riot Grrrl-releases vindt, en "Bricks are Heavy" is waarschijnlijk het beste aanbod.

{cc }

"Rubberneck"

Toadies bracht slechts één album uit in de jaren '90, maar ze lieten het tellen. "Rubberneck" is de intrede van de band in de grunge-wereld, geleid door de single "Possum Kingdom". In de jaren '90 kon je nog steeds albums verkopen met de kracht van één nummer, en dat was "Possum Kingdom". Dat nummer heeft door de eeuwen heen geduurd, aangezien het op "Guitar Hero II" stond.

"Piece of Cake"

Mudhoney, een andere band uit Seattle, was een van de voorlopers van grunge, hoewel het geen grote ster werd zoals anderen. Het nummer 'Touch Me I'm Sick' uit 1988 is misschien wel een van de eerste grunge-nummers, maar het telt natuurlijk niet als we het hebben over grunge-releases uit de jaren 90. "Piece of Cake", het bestverkochte album van de band, doet dat wel.

"Houdini"

Hier is hoe gek was de grunge-boom; een band als de Melvins werd getekend bij Atlantic Records. De Melvins maken lawaai, en dat doen ze tot op de dag van vandaag, want ze hebben 21 studioalbums uitgebracht, waaronder een in 2018. "Houdini" was hun grote labelrelease, en het kreeg eigenlijk verrassend goede recensies. De koningen van sludgy grunge waren in staat hun geluid te behouden.

"Temple of the Dog"

Temple of the Dog had maar één album, de titelloze release uit 1991. Het bevatte het klassieke grunge-nummer "Hunger Strike." Daarna gingen de bandleden hun eigen weg. Tot die bandleden behoorden Chris Cornell en eigenlijk iedereen die Pearl Jam oprichtte (inclusief Eddie Vedder, die gastvocalen verzorgde voor een paar nummers).

"Sweet Oblivion"

Herinner je je de film "Singles?" Het is een Cameron Crowe-film over Gen Xers in Seattle rond het ontluikende grunge-tijdperk. Het was best een hit, maar het had wel een succesvolle soundtrack met veel grungebands. Een van de nummers die erop stond was "Nearly Lost You" van Screaming Trees. Het stond op het album "Sweet Oblivion", en dat album verkocht uiteindelijk een hoop exemplaren van mensen die dol waren op "Nearly Lost You" van "Singles". Gelukkig was de rest van het album ook goed.

"Dust"

Het kostte Screaming Trees vier jaar om "Sweet Oblivion" op te volgen met "Dust", en tegen die tijd was het grunge-tijdperk praktisch voorbij. Ze brachten het album echter nog steeds uit, dat zijn grunge-geluid naast enkele folk- en bluesinvloeden hield. Ondanks de pauze kwam "Dust" vrij goed uit de verf. "Entertainment Weekly" gaf het zelfs een "A". Helaas, het was ook het laatste uitje van Screaming Trees.

"Tostaky"

De kans is groot dat je nog nooit van "Tostaky" gehoord, en dat is begrijpelijk. Het is een Frans album van de Franse band Noir Desir. Ja, er waren Franse grunge-bands. "Tostaky" maakte blijkbaar nogal wat ophef in zijn thuisland. De Franse versie van "Rolling Stone" noemde het het op een na beste Franse rockalbum aller tijden.

"Pablo Honey"

Radiohead heeft zoveel iconische albums gemaakt, en tegenwoordig hebben ze een stil, computergestuurd geluid. Thom Yorke en zijn bedrijf kunnen niet verder zijn dan een grungeband. Hun debuutalbum "Pablo Honey" is echter iets heel anders. Luister maar eens naar het nummer dat voor het eerst indruk op hen maakte, "Creep." Als dat geen grunge is, wat dan wel? Als bonus is dat nummer geweldig, zelfs als Radiohead er een tijdje een hekel aan had.

"Vitalogy"

Na "Ten" bracht Pearl Jam "Vs." uit, wat niet zo goed werd ontvangen. De band kon weer op krachten komen met hun derde release "Vitology", een uitgestrekt, bijna een uur durend album. Het geluid van Pearl Jam was op dit punt iets diverser, maar in wezen was het nog steeds een grunge-rockband, geleid door de krachtige vocalen van Eddie Vedder.

"Foo Fighters"

Na de dood van Kurt Cobain bevond Dave Grohl zich natuurlijk op een rare, donkere plek. Om het hoofd te bieden, wendde hij zich tot muziek en hij bracht een album uit voor een nieuw project dat hij Foo Fighters noemde. Destijds was het eigenlijk een eenmansband, en hoewel nummers als "Big Me" zeker geen grunge zijn, doet veel van het album denken aan het grunge-tijdperk dat door Nirvana is gedefinieerd. Tot op de dag van vandaag is Grohl's titelloze debuut het beste Foo Fighters-album.

"Candlebox"

Als je Wil je een illustratie van hoe trendy grunge in de vroege jaren 90 was, zoek dan niet verder dan het debuutalbum van Candlebox. Het was de eerste release, en toch werd het vier keer platina. Niemand heeft het tegenwoordig over Candlebox, maar er zijn meer albums verkocht dan de meeste bands nu kunnen dromen. Het bevatte wel een paar pakkende nummers die op MTV belandden, dus het was niet helemaal absurd.

"Fontanelle"

Laten we eindigen met Babes in Toyland, het volledig vrouwelijke trio uit Minnesota dat zich een weg naar de grungescene bereikte ondanks dat ze ver van Seattle verwijderd waren. "Fontanelle" is een krachtige en woeste plaat die de band een (welverdiende) plek op de Lollapalooza-tour opleverde. Hoewel grunge synoniem is met smerige gasten in washandjes, stond het ook open voor vrouwen zoals Babes in Toyland die hun stempel drukten.

"In Utero "

Na het succes van" Nevermind "schakelden Kurt Cobain en zijn bedrijf de veelgeprezen, mercuriale producer Steve Albini in om te proberen hun geluid aan te passen voor" In Utero ". Het album uit 1993 is minder commercieel, maar wordt tot op de dag van vandaag nog steeds kritisch bewonderd. "Heart-Shaped Box" slaagde er nog steeds in om de band een hit te bezorgen, een die in de toekomst de last zou moeten dragen, aangezien dit Nirvana's laatste volledige album zou blijken te zijn, vanwege de zelfmoord van Cobain.

Deel dit artikel: